Αντίλογος δίχως Λόγο

Στην Έκφραση-Έκθεση ως σχολικό (και πανελληνίως εξεταζόμενο μάθημα) αλλά και σε κάθε πραγματικά δημοκρατική κοινωνία (γιατί μόνο εκεί μπορεί να υπάρξει πλουραλισμός) κάθε επαρκώς τεκμηριωμένη θέση είναι σεβαστή. Αυτός είναι κατά κάποιο τρόπο ο χρυσός κανόνας που δίνει στο μάθημα "έκφραση-έκθεση" μια όσο το δυνατόν αντικειμενική βαθμολόγηση και στη δημοκρατική "έκφραση-έκθεση" το δικαίωμα να ακουστεί.
Αυτός ο χρυσός κανόνας είναι ακόμα πιο πολύτιμος όταν γίνεται λόγος για θέματα αμφιλεγόμενα στα οποία δεν έχει ακόμα βρεθεί (και ίσως να μη βρεθεί ποτέ) μια καθαρά σωστή και μια καθαρά λανθασμένη άποψη.
Πάρτε για παράδειγμα την κλωνοποίηση. Μπορεί κανείς να αρνηθεί ότι η ανάπτυξή της θα δώσει τη δυνατότητα να κατασκευαστούν όργανα, ιστοί, μοσχεύματα σώζοντας έτσι τόσους ανθρώπους που λόγω αυτής ακριβώς της έλλειψης πεθαίνουν; Μπορεί όμως και πάλι κανείς να αρνηθεί το τεράστιο κόστος που ίσως έχει αυτή ακριβώς η δυνατότητα;
Η απάντηση πίστευα ότι είναι καθαρά "όχι" μέχρι την Πέμπτη: η καθηγήτρια της έκθεσής μας απέρριψε (με ένα χαμόγελο που θα έβλεπες στο πρόσωπο νηπιαγωγού που απευθύνεται σε καθυστερημένο νήπιο) τις αντιρρήσεις που ακούστηκαν ενάντια στην κλωνοποίηση από αυτές που ήταν ηθικής μέχρι πολιτικής και ανθρωπιστικής φύσεως ως σενάρια επιστημονικής φαντασίας. Η απάντησή της; Όχι κανένας εμπεριστατωμένος αντίλογος αλλά μία μόνο φράση: "Η κλωνοποίηση είναι καλή"!
Και αυτή η γυναίκα θα μας διδάξει να ζυγίζουμε ένα ζήτημα από κάθε πλευρά πριν αποδεχτούμε μια άποψη...